Za razliku od dosadašnjih knjiga dr Aleksandre Pavićević koja se već dugi niz godina bavi proučavanjima iz oblasti antropologije smrti, Pogrebne prakse su „oslobođene“ ili, pak lišene filozofskih razmišljanja i antropoloških interpretacija. Za čitalačku publiku koja o Srbiji ne zna gotovo ništa, a posebno ne o ovoj temi, bilo je neophodno pružiti faktografski dijahronijsko-sinhronijski prikaz načina na koji su smrt i sve ono što je u vezi sa njom „organizovani“, odnosno, stavljeni u okvire institucionalizovanih društvenih mehanizama. Zbog toga, autorka, nakon istorijske i etnološke perspektive, prikazuje funkcionisanje savremenog sistema pogrebnih praksi. Posebnu vrednost ove publikacije predstavlja praćene upravo te niti – tradicionalnog odnošenja prema smrti – niti koja  vodi sve do današnjih dana. Različite zvanične društvene instance – od države i opštinskih samouprava, pa do pogrebnih preduzeća, umnogome preuzimaju  nasleđene obrasce, još uvek prisutne u kolektivnom shvatanju smrti, umiranja i pogrebnog rituala.